ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΕΕ/ΤΔΕ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

“ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ”

Κύριε Δήμαρχε, Κύριε, Νομαρχιακέ Σύμβουλε,

Αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι

Με ιδιαίτερη ικανοποίηση σας καλωσορίζω στην σημερινή μας εκδήλωση και θέλω να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκρισή σας στην πρόσκλησή μας.

Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής για το χρόνο που διέθεσαν προκειμένου να προετοιμάσουν την σημερινή ημερίδα και βεβαίως ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τους εκλεκτούς καλεσμένους μας εισηγητές για την τιμή που μας έκαναν να αποδεχτούν να συμμετέχουν με τις πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις τους.

Η σημερινή ημερίδα αποτελεί προϊόν συνεργασίας του Πανεπιστημίου Πατρών και του Τμήματος Δυτικής Ελλάδας του ΤΕΕ.

Επιτρέψτε μου να επωφεληθώ τις ευκαιρίας και να αναφερθώ για λίγο στην αναγκαιότητα και τις προοπτικές της συνεργασίας του ΤΕΕ με το Πανεπιστήμιο.

Η επιδίωξη στενής συνεργασίας με το πανεπιστήμιο αποτελεί βασική επιλογή της διοίκησης του τμήματος μας και οφείλω να γνωστοποιήσω την άμεση και θερμή ανταπόκριση που βρήκε από τον κ. Πρύτανη και το σύνολο της Πανεπιστημιακής κοινότητας.

Πολύ σύντομα νομίζω η συνεργασία αυτή θα αποδειχθεί αμοιβαία επωφελής.

Όσον αφορά το ΤΕΕ/ΤΔΕ :

Eνώ όσον αφορά το Πανεπιστήμιο :

Επιθυμούμε και προτείνουμε η συνεργασία να είναι περισσότερο συστηματική και να υλοποιηθεί σε διάφορα επίπεδα όπως :

Επανερχόμενος στο θέμα της σημερινής ημερίδας φαίνεται ότι αυτή πραγματοποιείται στην κατάλληλη συγκυρία. Μόλις την περασμένη Τρίτη συζητήθηκε η προσφυγή του ΤΕΕ στο Συμβούλιο της Επικρατείας για το Π.Δ 318/94 που αναφέρεται στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων με πρόταση του εισηγητού να ακυρωθεί ως αντισυνταγματικό το Π.Δ.

Η σχεδόν βέβαιη απόφαση της ακύρωσης του εν λόγω Π.Δ από το ΣτΕ δημιουργεί σοβαρές προϋποθέσεις νόμιμης αμφισβήτησης και του πρόσφατου Νόμου για την ανωτατοποίηση των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων.

Είναι φανερό λοιπόν ότι τα ερωτήματα για το μέλλον και τις κατευθύνσεις της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας θα απασχολούν την ελληνική κοινωνία για αρκετό ακόμη καιρό.

Σε αυτό τον προβληματισμό δίνοντας χαρακτήρα ανοικτού βήματος διαλόγου στη σημερινή μας συζήτηση θα προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε.

Δεν επιθυμούμε η συζήτηση να αποκτήσει το χαρακτήρα συντεχνιακής αντιδικίας που άλλωστε δεν υπάρχει. Αντίθετα θέλουμε να διατυπώσουμε με ειλικρίνεια την πραγματική αγωνία μας για το μέλλον της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην πατρίδα μας.

Οφείλουμε να διερευνήσουμε τις επιπτώσεις από την Ευρωπαϊκή σύγκλιση στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Να γνωρίζουμε τις σημερινές τάσεις και προοπτικές στην Ευρωπαϊκή ένωση, στο νέο ευρωπαϊκό ανταγωνιστικό περιβάλλον στο οποίο ήδη βρισκόμαστε.

Θέλουμε παράλληλα να διατυπώσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την θέση μας ότι η εκπαίδευση στην σύγχρονη κοινωνία μας δεν μπορεί να αποτελεί προνόμιο των ολίγων. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε στρατηγική που αμέσως ή εμμέσως οδηγεί σε αυτή την κατεύθυνση.

Η εκπαίδευση είναι και πρέπει να παραμείνει σε όλες τις βαθμίδες, της ανώτατης πλήρως συμπεριλαμβανομένης, ύψιστο κοινωνικό αγαθό το οποίο οφείλει η κοινωνία να παρέχει δωρεάν σε όλους όσους το επιθυμούν και διαθέτουν τα αντίστοιχα για κάθε βαθμίδα προσόντα.

Επιζητούμε ποιοτική ανωτάτη εκπαίδευση φορέα και παραγωγό αξιών και ανθρωπιστικής παιδείας πρωτίστως. Δεν υποτιμούμε την ανάγκη της εξειδίκευσης. Την θεωρούμε απολύτως αναγκαία ως πρόσθετο εφόδιο του επιστήμονα που έχει αποκτήσει όμως προηγουμένως στέρεο υπόβαθρο ακαδημαϊκής παιδείας.

Κατανοούμε την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του ρόλου και της ευθύνης του πανεπιστημίου στη νέα εποχή, στην σύγχρονη κοινωνία σε αυτό που αποκαλούμε κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας. Όμως δεν μπορεί το σύστημα της εκπαίδευσης μας να οδηγείται χωρίς έλεγχο από τις δυνάμεις της ελεύθερης οικονομίας και τις ανάγκες της για ολοένα φθηνότερο κόστος του επιστημονικού δυναμικού της. Μια τέτοια θεώρηση απαξιώνει τον διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα της παιδείας και δημιουργεί επιστήμονες ανήμπορους να διατυπώσουν σκέψεις και προτάσεις συνολικής θεώρησης του αντικειμένου τους.

Πιο απλά, εάν στόχος μας είναι η ελεύθερη κοινωνία των πολιτών δεν μπορούμε παρά να μείνουμε στο ακαδημαϊκό χαρακτήρα του περιεχομένου των σπουδών, και να απορρίψουμε το νέο αγοραίο πρότυπο της εκπαίδευσης που η διακήρυξη της Μπολώνια προσπάθησε να επιβάλει στον ευρωπαϊκό χώρο.

Δυστυχώς η διακήρυξη της Πράγας (19 Μαΐου 2001) που ακολούθησε μετά τις αντιδράσεις που προηγήθηκαν δεν ακυρώνει όσα στην Μπολώνια αποφασίστηκαν. Εγκαταλείπεται βέβαια ο σκληρός πυρήνας εκείνων των αποφάσεων και υιοθετούνται μετριοπαθέστερες διατυπώσεις είναι όμως και πάλι οι καθαρά οικονομικές επιλογές που διαμορφώνουν την ενιαία πολιτική για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Υιοθετείται ένα σύστημα στην ανώτατη εκπαίδευση που βασίζεται σε δύο κύριους κύκλους σπουδών. Έναν προπτυχιακό μικρής διάρκειας, συνήθως τριετούς, με δυνατότητες μαζικής πρόσβασης για την παραγωγή επαγγελματικών πτυχίων φθηνού κόστους και σε ένα δεύτερο το μεταπτυχιακό δυσχερούς πρόσβασης που θα αφορά τους ολίγους. Μετατοπίζεται έτσι η πολυδάπανη πραγματική πανεπιστημιακή εκπαίδευση στα προοριζόμενα για λίγους μεταπτυχιακά προγράμματα.

Αυτή είναι η κατεύθυνση, που ο Νόμος για την λεγόμενη ανωτατοποιηση των τεχνολογικών ιδρυμάτων υλοποιεί .

Αυτός είναι ο λόγος που ο νόμος αυτός συναντά την καθολική αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας και πρωτίστως των πολυτεχνικών πανεπιστημιακών σχολών.

Στην προσπάθεια για την άρση των δυσμενών επιπτώσεων μέσα από τα περιθώρια που οι διοικητικές πράξεις σε εφαρμογή του νόμου αφήνουν, το ΤΕΕ θα συμβάλει ενεργά.

Στόχος όμως παραμένει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την παιδεία που δεν θα την αντιμετωπίζει ως καταναλωτικό προϊόν αλλά θα παραπέμπει στις βαθύτερες ηθικές και κοινωνικές αξίες που η εκπαίδευση οφείλει να υπηρετεί.

Κύριες και Κύριοι, Αγαπητοί συνάδελφοι,

Θα συζητήσουμε σήμερα το δύσκολο θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης. Το πόσο δύσκολο και δισεπίλυτο είναι φαίνεται και από μια περικοπή από τα πολιτικά του Αριστοτέλη. Το κείμενο είναι γραμμένο 2350 χρόνια πριν και επιτρέψτε μου να κλείσω την σύντομη παρέμβασή μου με την ανάγνωσή του.

“ Όπως σε όλα τα επιτηδεύματα και τις τέχνες υπάρχουν ορισμένα σημεία στα οποία κανείς πρέπει να εκπαιδεύεται από πριν και να ασκείται από πριν για να κάνει την αντίστοιχη δουλειά. Είναι προφανές ότι κάτι ανάλογο πρέπει να εφαρμόζεται και για την άσκηση της αρετής. Και επειδή όλες οι πόλεις βάζουν έναν απώτερο σκοπό, είναι φανερό ότι η εκπαίδευση είναι μία και ίδια για όλους και η επίβλεψη της πρέπει να είναι δημόσια και όχι ιδιωτική”

Νομίζω ότι το προσυπογράφουμε σχεδόν όλοι.